Η ψυχαναγκαστική- καταναγκαστική διαταραχή, χαρακτηρίζεται, από επανειλημμένες και επίμονες σκέψεις (π.χ., μόλυνσης), παρορμήσεις (π.χ., να χτυπήσει κάποιον) ή εικόνες (π.χ., βίαια ή τρομακτικά σενάρια), που βιώνονται, σε κάποια φάση της διαταραχής, ως ανεπιθύμητες, και που στα περισσότερα άτομα, προκαλεί σημαντικό άγχος ή δυσφορία.
Ακόμη, το άτομο, μπορεί να κάνει επανειλημμένες συμπεριφορές (π.χ. πλύσιμο χεριών, έλεγχος) ή νοητικές ενέργειες (π.χ. προσευχή, μέτρηση, σιωπηλή επανάληψη λέξεων), όπου νιώθει την παρόρμηση να κάνει, σε αντίδραση σε έναν ψυχαναγκασμό ή σύμφωνα με κανόνες, πουπρέπει να εφαρμόζονται αυστηρά.
Οι συμπεριφορές, στοχεύουν στην αποτροπή ήτη μείωση του άγχους, της δυσφορίας ή της αποτροπής, κάποιουφοβερού συμβάντος ή κατάστασης (π.χ., να αρρωστήσει).
Όμως, αυτές οι συμπεριφορές ή νοητικές ενέργειες, δεν συνδέονται μερεαλιστικό τρόπο, με αυτό που σχεδιάζουν να εξουδετερώσουν (π.χ. τακτοποίηση αντικειμένων συμμετρικά, ώστε να αποφευχθεί ζημιά σεαγαπημένο πρόσωπο) ή να αποτρέψουν, ή είναι σαφώς υπερβολικές(π.χ. πολύωρα ντουζ καθημερινά).
Παρόλα αυτά, για να δοθεί η διάγνωση της ψυχαναγκαστικήςκαταναγκαστικής διαταραχής, αυτές οι σκέψεις και οι παρορμήσεις,χρειάζεται, είτε να προκαλούν σημαντική δυσφορία, είτε να παρακωλύουν τη λειτουργικότητα του ατόμου.